In de donkere nazomernacht van 8 september 1941 keert een grote groep Britse bommenwerpers terug naar huis, na een missie boven Berlijn. Daarbij vliegen ze over Friesland. Ze zijn op hun hoede, want de Duitse nachtjagers zijn zeer actief.

Net voorbij Drachten klinkt plotseling hoog in de lucht het staccato geratel van boordwapens. Een Duitse nachtjager, met de trefzekere Helmut Lent (hij ontvangt later in Duitsland een onderscheiding) aan de stuurknuppel, krijgt een Engelse Vickers Wellington bommenwerper in het vizier. Deze heeft geen schijn van kans. De Duitser opereert vanaf vliegbasis Leeuwarden met een beproefde tactiek. Hij gaat achter en schuin onder zijn tegenstander vliegen, neemt gas terug, tilt de neus omhoog en lost zijn salvo’s nog voor de staartschutter hem ontdekt. De bommenwerper vliegt vrijwel direct in brand, scheert laag over het watertje de Mouwe / Moerdiep en over de boerderijtjes van de Janssenstichting aan de Wâlden. Getuigen zien dat hij te pletter stort in het weiland achter u, aan de overkant van de weg (zie kaart).

Op de algemene begraafplaats van Gorredijk staan zes witte ‘headstones’, zij markeren de laatste rustplaats van de zes bemanningsleden van de Wellington. Elk jaar op 4 mei leggen schoolkinderen bloemen bij de zerken. Een eer-betoon aan de omgekomen mannen, waarvan de jongste slechts 20 jaar oud was en de oudste nog maar 28.